telugu sex stories చెల్లితో బంచిక్ 98 ఊర్లో ఉన్న నాలుగు ఐదు షాపుల్లో ప్రియకి డాక్టర్ రాసిచ్చిన కొత్త మందులు దొరక్కపోగా, ఖాళీ చేతులతో సాయంత్రం ఇంటికొచ్చాడు సుబ్బారావు.
“డాక్టర్ రాసిచ్చిన టాబ్లెట్స్ దొరకట్లేవు బేబీ, ఒక్కసారి డాక్టరుకి కాల్ చేసి ఎక్కడ దొరుకుతాయో కన్నుకో…”, అని ప్రియకి చెప్పి, “ష్ష్!!!!, సీక్రెట్ అమ్మకి తెలియకూడదు…”, అంటూ రమణి గదిలోకి వెళ్లి ట్రీట్మెంట్ మధ్యలో ఉండి హెవీగా వెజైనల్ డిశ్చార్జ్ అవుతున్న పెళ్ళాం బాగోగులు చూసుకున్నాడు సుబ్బారావు.
ఇక ప్రియ డాక్టరుకి మెసేజ్ పెడితే…, ఫలానా చోట ఆ మెడిసిన్ దొరుకుతుందని డాక్టర్ ఒక్క అడ్రస్ ఇచ్చాడు. టక్కున ఆ మెస్సేజ్ సుబ్బారావుకి పంపింది ప్రియ.
“హయ్యో.., ఈ అడ్రస్ బాగా దూరం ఉంది బేబీ…, మీ అమ్మకి కుడా వొంట్లో బాగోలేదు…, ట్రీట్మెంట్ అవుతుంది…..”, అని చెప్పాడు సుబ్బారావు.
“మరి రేపు వెళ్లి తెస్తారా డాడీ???”, అని మెస్సేజ్ కి రిప్లై లో అడిగింది ప్రియ.
“లేదు రా…, రేపు పొద్దునే ఆఫీసుకి వెళ్ళాలి. మనం కొతింట్లోకి అడుగుపెట్టినప్పటి నుండి ఆఫీసు మొహం కుడా చూడలేదు. అస్సలే ఎలెక్షన్స్ వస్తున్నాయ్…., అందుకే కంచం పని ఉంది…., ఒక్క పని చేస్తావా?, సరదగా నువ్వే బైక్ పైన వెళ్లి రేపు ఆ మెడిసిన్ తెచుకుంటావా?, నాకోసం?”, అని అడిగాడు సుబ్బారావు.
“ఓహ్ దానికెమ్…., నేనే వెళ్ళొస్తా డాడీ….., గుడ్ నైట్!!!”, అని చెప్పింది ప్రియ.
******
అఖిల్ వాడి ఇంట్లో తండ్రి ముందు చేతులు కట్టుకుని నిల్చున్నాడు. బిజినెస్ పనిలో ఎప్పుడు బిజీగా ఉండే అఖిల్ ఫాదర్, చాల రోజులకి చిన్నకొడుకుతో మాట్లాడుతూ లెఫ్ట్ అండ్ రైట్ క్లాస్ పీకుతున్నాడు.
“నథింగ్ డూయింగ్!!!, జస్ట్ షట్ అప్!!!, ఎంత మంచి భవిష్యత్తు ముందు పెట్టుకుని, అడ్డమైన ఇంటర్ కాలేజీలో జాయిన్ అవ్వడమే కాకుండా…?, అపుడే నీకు గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ కుడానా???, ఎవరు ఆ అమ్మాయిలు?, స్నేహ ఇంకా ప్రియ నా???, ఈ వయసులో బుద్దిగా చదుకోరా అంటే ఇద్దరు ఇద్దరు అమ్మాయిలని ఏసుకుని సిగ్గులేకుండా తిరుగుతున్నావు???, నీ ఆటలు ఇంకా కట్!!!, వెంటనే నా వెంట హైదరాబాద్ కి వచ్చేయి. అక్కడే మంచి కాలేజీలో నిన్ను జాయిన్ చేస్తా…”, అని కోపంగా అన్నాడు అఖిల్ వాళ్ళ నాన్న.
“నాన్న ప్లీజ్!!!, నాకు ఇద్దరు గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ లేరు, జస్ట్ స్నేహ ఒక్కతే నా గర్ల్ ఫ్రెండ్. ఆ రెండో అమ్మాయి ప్రియా రాహుల్ అన్నయ్యకి గర్ల్ ఫ్రెండ్. నాకు హైదరాబాద్ వెళ్లడం ఇష్టంలేదు. నాకస్సలు నచ్చదు అక్కడ. ప్లీజ్ నన్ను ఇక్కడే చదుకోనివ్వండి….”, అని వేడుకుంటున్నాడు అఖిల్.
“మీ అన్నయ్య రాహుల్ నాకు కనపడకుండా ఇంటికి రాకుండా ఫ్లాట్ లో ఉంటున్నాడుగా. వాడి సంగతి ఏంటో కుడా చూస్తాను. వాడికి ఇంజనీరింగ్ మూడో సంవత్సరం స్టార్ట్ అవ్వడానికి ఇంకా టైం ఉంది. అప్పటివరకూ వాడిని పట్టుకుని ముక్కుకి తాడు వేసి హైద్రాబడుకి లాగుకొస్తా…, కానీ నీ కాలేజి స్టార్ట్ అయ్యి ఆల్రెడీ నెల రోజులు అవుతుంది. లేట్ అవ్వక ముందే హైద్రాబాదులో వేరే కాలేజికి ట్రాన్స్ఫర్ పెట్టుకోవాలి. నువ్వు నీ అన్నలాగా దున్నపోతువు కాదు కాబట్టి నీకు మంచి మాటలతో చెబుతున్నా మై సన్!!!, రేపొద్దున కోట్ల ఆస్తికి నువ్వు అధిపతివి అవుతావు. చక్కగా చదువుకుని మన బిజినెస్ ని ముందుకు తీసుకెళ్లి టాటా బిర్లా అంబానీ అంతటి వాడివి కావాలి గాని, బోకులతో తిరుగుతూ అమూల్యమైన నీ భవిష్యత్తు పాడు చేసుకుంటావా రా కన్నా???”, అని బతిమాలాడు అఖిల్ వాళ్ళ నాన్న.
వాడి తండ్రి చెప్పిన మాటలకు కరిగిపోయాడు అఖిల్. కాస్త కూస్తో తెలివైనోడు కాబట్టి, “సరే నాన్న, మీరు చెప్పినట్టే మీ తో పాటు హైదరాబాద్ వస్తాను….”, అని ఒప్పుకున్నాడు అఖిల్.
******
ఆ రోజు అర్ధరాత్రి రాహుల్ తో మొబైల్ ఫోనులో మాట్లాడుతున్న ప్రియ, “సరే రాహుల్…, బాగా లేట్ అయ్యింది. నేను ఇంక పడుకోవాలి…, రేపటి నుండి నాకు ట్రీట్మెంట్ ఉంది…., రెస్ట్ తీసుకోవాలి…., ఐ లవ్ యు!!!”, అని చెప్పింది ప్రియ.
అస్సలు పట్టించుకోని రాహుల్, “ఏంటో నీ ట్రీట్మెంట్ గోల…., ఆ…, ఐ లవ్ యు…”, అని అన్నాడు.
“ఏంట్రా నువ్వు…, ఎన్ని సార్లు ఐ లవ్ యు అని ప్రేమగా నేను చెబుతుంటే…, గాలిలో కొట్టిపారేసినట్టు చేస్తావు?, ప్రేమగా మాట్లాడచ్చుగా నాతో??”, అని అడిగింది ప్రియ.
“ఏంది ప్రేమగా మాట్లాడేది?, ఈ మధ్య అస్సలు కలుస్తనే లేవు కదా నువ్వు?”, అన్నాడు రాహుల్.
“హయ్యో, మొన్న వీకెండ్ ఎక్సమ్ కోసం ప్రిపేర్ అయ్యానా???, మల్లి ఆ తరువాత ఏక్సమ్ రాసానా?, తరువాత వొంట్లో బాగోలేక డాక్టర్ దెగ్గరికి కుడా వెళ్ళాను…, అందుకే కలవలేకపోయా??, కొంచం ఓపిక పట్టచ్చు కదరా???, అస్సలే రేపటి నుండి నాకు ట్రీట్మెంట్ మొదలవుతుంది….., నువ్వు ఇలా అలిగితే ఎలా రాహుల్…???”, అని బతిమాలింది ప్రియ.
“ఏమో పో…., నేను బయటకి పోతున్నా…., ఫార్మ్ హౌస్ లో దోస్తు బర్త్డే పార్టీ ఉంది…, బాయ్…”, అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు రాహుల్.
“చి…, ఏంటో వీడు…, రెండు మూడు రోజులకే ఇలా చేస్తున్నాడు…, ఇంకా రేపటి నుండి నాకు ట్రీట్మెంట్ అయిపోయే వరకూ ఎలా ఓపిక పడతాడో?, వీడిని ఎలా మేనేజ్ చెయ్యాలో ఏంటో…???.”, అనుకుంటూ నిద్రలోకి జారిపోయింది ప్రియా.
******
మల్లి పొద్దున్నే నిద్ర లేచి, ఈ రోజుకి కాలేజికి రావట్లేదని స్నేహకి మెస్సేజ్ పెట్టి, మెడికల్ షాపు నుండి టాబ్లెట్స్ తెచ్చుకోడానికి రెడీ అవుతూ…, తన సానిటరీ పాడ్స్ ఎన్ని ఉన్నాయో చెక్ చేస్తే ప్యాకెట్ ఖాళీగా ఉంది అని గమనించింది ప్రియ.
అర్రే ఏంటి ప్యాకెట్ ఖాళీ ఉంది అనుకుంటూ అమ్మా నాన్నల గదిలోకి వెళ్ళి, మంచం పైన పడుకున్న రమణిని పలకరిస్తూ…, “అమ్మా…, నా ప్యాడ్స్ నువ్వేమైనా తీసవానే???, ప్యాకెట్ ఖాళీగా ఉంది???”, అని అడిగింది ప్రియ.
“అవునే ప్రియా…, నాకు పీరియడ్స్ కాస్త హెవీ ఫ్లో గా వస్తున్నాయి…., నా ప్యాడ్స్ అన్ని వాడేసాను. రాత్రికి రాత్రి షాపుకి వెళ్లి కొన్నుకునే ఓపిక లేక మీ నాన్నని నీ రూము నుండి పట్టుకురమ్మని నేనే చెప్పాను…., డాడీ పొద్దునే ఆఫీసుకి వెళ్ళాడు. వచ్చేప్పుడు తెస్తానన్నాడు…”, అని దీనంగా చెప్పింది రమణి.
ఓహో…, అమ్మకి కుడా అబోరుషన్ ట్రీట్మెంట్ అవుతుంది అనమాట, అందుకే తనకి డాక్టర్ చెప్పినట్టు హెవీ ఫ్లో డిశ్చార్జ్ అవుతుంది పాపం, అని మనసులో అనుకున్న ప్రియ, “ఓకే అమ్మా…, నేను ఎలాగూ మెడికల్ షాప్ వెళ్తున్నా…, మనిద్దరికీ ప్యాడ్స్ పట్టుకొస్తా…., నువ్వు హాయిగా పడుకోవే…., టేక్ కేర్ మా…..”, అంటూ డాక్టర్ చెప్పిన మెడికల్ షాప్ వెళ్లి టాబ్లెట్స్ ఇంకా ప్యాడ్స్ కొనుక్కుని ఇంటికెళ్ళేముందు, ఎందుకో స్నేహ మెస్సేజికి రిప్లై ఇవ్వట్లేదు?, కాల్ కుడా చెయ్యట్లేదు ఏంటో అనుకుంటూ స్నేహకి కాల్ చేసింది ప్రియ.
ప్రియ ఫోన్ ఎత్తాడంతోనే ఆగకండ వెక్కి వెక్కి ఏడవడం మొదలెట్టింది స్నేహ. స్నేహకి ఏమైందో ఏంటో అని భయపడిపోయింది ప్రియ.
స్నేహకి ఫోన్ చేసిన ప్రియ, అవతలివైపు నుండి ఏడుపు వినిపించగానే, “ఒసేయ్ స్నేహ, ఎవయ్యిందే?, ఎందుకు ఏడుస్తున్నా?”, అని బైకు రోడ్డు పక్కకి చెట్టు కింద కొబ్బరి బొండాల బండి పక్కకు ఆపి అడిగింది.
“ఒసే ప్రియా…, ఊహుం ఊహుం ఉమ్మ్!, మరేమో…, మరేమో…, అఖిల్!, ఊహుం ఊహుం ఉమ్మ్!”, అంటూ ఏడుస్తుంది స్నేహ.
కొబ్బరి బొండం కొనుక్కుని బైకు స్టాండ్ వేసి కూర్చుని, “ఏమైంది అఖిల్ కి?”, అని టెన్షన్ పడుతూ అడిగింది ప్రియ.
“వాడికి ఏమి అవ్వలేదు కానీ, నాకె చచ్చిపోవాలని ఉంది…, ఊహుం ఊహుం ఉమ్మ్….”, అని మల్లి ఏడుస్తుంది స్నేహ.
కొబ్బరి బొండం straw తో తాగుతూ మధ్యలో ఆపిన ప్రియ.., “ఒసేయ్…., ఏమైందో చెప్తావా లేదా?”, అని గెట్టిగా అడిగింది.
టక్కున తేరుకున్న స్నేహ, సడన్ గా ఏడుపు ఆపేసి, “హ్రమ్ హ్రమ్…., అది…, అఖిల్ నన్ను వదిలేసి హైదరాబాద్ వెళ్లిపోయాడే…, వాళ్ళ నాన్నకి మా సంగతి తెలిసిపోయి వాడిని అక్కడ వేరే ఇంటర్ కాలేజీలో జాయిన్ చేయించాడంట…, బ్యాడ్ లక్ అంటే నాదేనే …, మంచి బాయ్ ఫ్రెండ్ దొరికాడు రోజు చెట్టాపట్టాలేసుకుని తిరగచ్చు అనుకున్నా…, ఇపుడు చూడు…”, అని ఏడుపు గొంతుతో చెప్పింది.
“హయ్యాయో…, ఎందుకే అఖిల్ అలా చేశాడు?, మరి రాహుల్ సంగతి ఏంటి?, వాడుకూడా హైద్రాబాదు వెళ్ళిపోతున్నాడు ఏంటి?, వాడికి ఫోన్ చేసి ఇప్పుడే అడుగుతా ఉండు…”, అని ప్రియ అనగానే…,
స్నేహ అందుకుని, “రాహుల్ ఎక్కడికి వెళ్లట్లేదు…., నేను అతనికి ఫోన్ చేసి కనుకున్నా…., ఆయనకి కూడా ఈ విషయం షాక్ అంటా….”, అని చెప్పింది.
అనుమానంగా ఆలోచించిన ప్రియ, “నువ్వు రాహుల్ ఫోనులల్లో ఎప్పటినుండి మాట్లాడుకుంటున్నారు?”, అని అడిగింది.
వామ్మో ప్రియకి ఎంత ధైర్యం, నన్నే అనుమానిస్తుందా?, అని మనసులో కోపం పడినా కుడా, బయటకు దీనంగా, “ఒసేయ్…, ట్రాజెడిలో కామెడీ చెయ్యమాకే ప్రియా…, అఖిల్ గాడు ఈ విషయం ఫోన్లో నో ఎదురుగానో చెప్పడం ఇష్టం లేక మొత్తం మ్యాటర్ ఇమెయిల్ చేసాడే. ఫోన్ మారుస్తున్నదంటా, కొత్త నెంబర్ రాగానే ఇమెయిల్ చేస్తా అన్నాడు. అందుకే నీ బాయ్ ఫ్రెండ్ రాహులకి ఫోన్ చేశా కానీ ఇంకో ఉద్దేశం నాకు లేదు చెబుతున్నా…”, అన్నది స్నేహ.
రాహుల్ ఎక్కడకు వెళ్లట్లేదు అని అనుకుని హ్యాపీగా ఫీల్ అయింది ప్రియ, తన ఫ్రెండ్ స్నేహ బాధలో ఉందని తెలిసినా, కొంచం ఉరటకకిగించడానికి ఉల్లాసంగా మాట్లాడం మొదలెట్టింది. “అఖిల్ బాగా ఓల్డ్ ఫాషన్ అనుకుంటా…, అందుకే ఇమెయిల్ చేసాడు…, ఇంకా నయం, బాలూగాడిలాగా పేపర్ పయిన లెటర్ రాసి పంపలేదు…. “, అని నవ్వుతు చెప్పింది ప్రియ.
బాధలో ఉన్న స్నేహకి…, ప్రియ చేసిన కామెడీ అస్సలు నచ్చలేదు. ఎంత ప్రాణస్నేహితురాలు అయినా, అమ్మాయిలు కాబట్టి వాళ్ళ మధ్య రైవలరీలు సహజమే కనుక…, “ఒసేయ్ ప్రియా…, నేను బాధ పడుతుంటే నువ్వు నవ్వుతున్నావు కదూ?, నాకు టైం వచ్చినప్పుడు నేను నవ్వుతా చూస్తూ ఉండు….”, అని మనసులో అనుకుంటూనే….., బయటకు మాత్రం అమాయకంగా నటిస్తూ…, “ఏమో నే…, అవన్నీ పక్కన పెట్టు, నాకు జోక్ చేసే మూడ్ లేదు…, అఖిల్ నెలకోసారి ఎలాగైనా వచ్చి కలుస్తా అన్నాడు కానీ వాడిని వదిలి ఉండలేనే నేను…”, అని అన్నది.
“హ్మ్మ్…, ఫోన్ ఎత్తినప్పుడు ఏడుస్తున్నావు. ఇప్పుడు చక్కగా మాట్లాడుతున్నావు. ఇంకొంచం సేపు నేను జోక్స్ చేసి నిన్ను అలరిస్తే నువ్వు కూడా నవ్వుతు హాయిగా ఉంటావు…, అయినా అఖిల్ నెలకోసారి వచ్చి కలుస్తానాని చెప్పాడు అంటున్నావుగా?, ఇంకా దిగులు ఏంటి?, అఖిల్ చాల మంచోడు…, చెబితే చేస్తాడనే అనిపిస్తుంది. ఇదే పరిస్థితిలో రాహుల్ ఉన్నాడు అనుకో…?, నా పని గోవిందా….”, అంటూ నవ్వుతు మల్లి స్నేహని ఉల్లాసపరచబోయింది ప్రియ.
“ప్రియా నువ్వు ఇంట్లో ఉన్నావా బయటున్నావా?, ఆ బస్సులు లారీల శబ్దం ఏంటే?”, అని అడిగింది స్నేహ.
“డాక్టర్ రాసిన టాబ్లెట్స్ ఎక్కడ దొరకలేదే…, మల్లి అతనికే ఫోన్ చేసి కనుకుంటే ఇక్కడ ఇండస్ట్రియల్ ఏరియాలో దొరుకుతాయి అంటే వచ్చి కొనుక్కుని ఇంటికెళ్తున్నా…, అంతలో నీకు ఫోన్ చేసి మాట్లాడుతూ…, సరదాగా ఇక్కడ రోడ్డు పక్కకి చెట్టుకింద కొబ్బరి బొండం కొనుక్కుని తాగుతున్నా….”, అని చెపింది ప్రియ.
“హ్మ్మ్…, హ్మ్మ్…, ఆ డాక్టర్ ఎదవనే కొని ఇంటికి తెచ్చి ఇవ్వమనక పోయా….., బాగానే నిన్ను నలిపాడుగా…, అంత మాత్రం చెయ్యలేడా ఏంటి వాడు….”, అన్నది అన్ని విషయాలు తెలిసిన స్నేహ.
“హయ్యో…, పర్లేదు లేవే…., ఎలాగూ వచ్చే వారం రోజులు ట్రీట్మెంట్ ఉంటుంది నాకు…, ఇంట్లోంచికదలలేను…., చెప్పాకదా…., అలాగే ఆ తరువాత వారం రోజులు, డాక్టర్ ఎదో పోస్ట్ అబోరిషన్ డిప్రెషన్ ఉంటుంది అన్నాడని…., అప్పుడు కుడా బయటకి వెళ్ళలేను…., అందుకునే ఈ రోజే కొంచం బయట తిరుగుతూ అలా నా స్వాతంత్రాన్ని ఎంజాయ్ చేస్తున్నా….”, అన్నది ప్రియ.
“చేస్తే చేశావ్ గాని పోయి పోయి ఆ అడ్డమైన ఇండస్ట్రియల్ ఏరియా లో టైం పాస్ ఏంటే నువ్వు?, మీ ఇంటి నుండి చాలా దూరం కదా అది అక్కడ అన్ని మడ్డర్లు రేపులు జరుగుతుంటాయి…., అస్సలే ఈ మధ్య మనలాంటి అమ్మాయిలకు సేఫుటి లేనే లేదు…., త్వరగా అక్కడ నుండి ఇంటికి వెళ్ళిపో నువ్వు….”, అని చెప్పింది స్నేహ. ప్రియ అంటే చిరు కోపం, కొంచం రైవలరి ఉన్నాకూడా…, ప్రాణ స్నేహితురాలు కాబట్టి ఒకరి బాగోగులు మరొకరికి చానా ముఖ్యం వీళ్లకి. అందుకే అమ్మాయిలు మనకి అర్ధం కారు.
ఇక ఆ రోజు అస్సలే ఆదివారం…, చుట్టూ చాల తక్కువ మనుషులున్నారు…,
మాములుగా రద్దీగా ఉండే ఇండస్ట్రియల్ ఏరియాలో అన్ని షాపులు మూసి ఉన్నాయి…,
అది సాయంత్రం కాబట్టి, బయట చీకటి పడే టైం అవుతుంది…,
కొబ్బరి బొండాల బండి వాడు కుడా షాపు కట్టేసి బండి నెడుతూ వెళ్ళిపోతున్నాడు.
ఇవన్నీ చూసుకుని స్నేహ చెప్పిన జాగ్రత్తలకి కాస్త స్పృహ వచ్చిన ప్రియ, వెంటనే నిన్న భవిష్యత్తు చెప్పే సోదమ్మా చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు తెచ్చుకుని, అట్లాంటివి నమ్మకపోయినా…, కుర్రవయసు కాబట్టి ఇంకా ఆ సోదమ్మ మాటలకు భయపడుతూనే…, వామ్మో సోదమ్మ అస్సలే నాకు ఏదో గడ్డు కాలం స్టార్ట్ అవుతుందని చెప్పింది. ఇప్పుడు స్నేహ ఈ ఏరియా మంచిది కాదు అంటోంది. ఏంతకైనా మంచిది త్వరగా ఇంటికి చేరుకోవాలి. అస్సలే నేను ఉట్ఠిమనిషిని కాదు…, పది వారల గర్భవతిని…., అని మనసులో అనుకుంటూ…., “సరేనే స్నేహ…., త్వరగా ఇంటికి వెళ్లి నీకు ఫోన్ చేస్తా….”, అంటూ ఫోన్ పెట్టేసి, బైకు పై కూర్చుని బండి స్టార్ట్ చెయ్యడానికి స్టాండ్ తీసింది ప్రియ.
కానీ ప్రియ ఎంత స్టార్ట్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నించినా బైకు స్టార్ట్ అవ్వట్లేదు……
No comments:
Post a Comment